Cachopo, pão e fornos

Dat is de Algarve ten noorden en oosten van Faro.

Maar eerst nog even wat dichter bij Faro: in Loule ligt een kleine ambachtelijke bakkerij verscholen in een van de smalle straatjes van dit mooie stadje.

Na een beetje aandringen haalt de jonge vrouw achter de toonbank een sleutel en opent een deur aan de andere kant van de straat. Kijk dit is waar we voor komen. Een beauty.

Deze oven is niet meer in gebruik. De bakkerij is overgegaan op een nieuwe moderne oven, nog steeds houtgestookt zij het nu op houtsnippers! Met een installatie zoals je die ook bij sommige houtkachels ziet.

Helaas gooit de taalbariere weer aardig roet in het eten. Het valt niet mee om uit te vinden hoe het er nou precies aan toe ging met deze oven. En de vrouw heeft er zelf nooit mee gebakken.

Maar goed, om aan te tonen dat het brood dat hier wordt gebakken, ondanks de overstap naar een moderne oven, nog steeds zeer goed is, krijgen we een brood mee. En inderdaad het smaakt zeer goed.

Elke bakker heeft zijn eigen manier om een brood op te maken. Dat blijkt ook hier weer.

Zoals gezegd, er is hier in het achterland heel veel te ontdekken. Een basis voor tochten in de omgeving is Cachopo. Een naam die tot de verbeelding spreekt. Vanuit Cachopo kan je dagenlang rondzwerven in de glooiende heuvels, in een gebied waar de tijd heeft stil gestaan.

In het vroege voorjaar is het licht er geweldig, bijna surrealistisch.

Een van de dorpen in de omgeving is Mealha. Hier wonen nog wel een paar mensen, zij het heel weinig (en heel oud).

Je wordt wel eerst gekeurd als je het dorp binnen komt. Maar als je gelukt hebt en een beetje in de smaak valt, sleept het dorpshoofd je daarna mee naar zijn eigen oven. "Niks bijzonders toch"? zo lijkt hij te zeggen.

Niks bijzonders? Nou toch wel. Dit ziet er echt geweldig mooi uit van binnen. Vakmanschap dus.

En eentje die nog regelmatig wordt gebruikt in tegenstelling tot veel andere ovens die hier staan. Ook hier heeft het gemak van de bakker het gewonnen. Al zit de bakker hier niet altijd op de hoek van de straat.

Een dag later op pad langs meerdere dorpen in de omgeving. Als je in de buurt bent .. het is zeker de moeite waard om hier een wandeling te maken.

Hier kan je de Cachopo oven-wandeltocht voor je GPS downloaden die ik voor je heb vastgelegd. Hij brengt je langs veel van de dorpjes die hier worden genoemd. De tocht start en eindigt in Casas Baixas met een 'forno communitario'. Niet allemaal tegelijk gaan he!

Hiernaast en hieronder oventjes in Passa Frio. Je kan hier uren zitten zonder dat iets of iemand zich verroerd. En koud is het er alleen in de winter.

En hoezo moeilijk doen als het makkelijk kan? Neem een roestig olievat. Zaag het deksel er uit. Sla er een spijker door en hang hem voor de ovenmond. En klaar is je ovendeur!

Voorzichtig even de 'deur' verwijderd. Zoals je ziet. Het is minstens een week geleden dat in deze oven is gebakken.

Nog een oven in Passa Frio. Het gaatje achter in de koepel van de oven zit er niet voor niets! Het zit er echt voor een betere performance van de oven tijdens het stoken. Je ziet het heel vaak bij ovens in dit gebied.

Op de voorgrond nog wat ovendeurtjes. De olievat-deur lijkt een beproefd concept hier.

Tsja, elk onderschrift is hier eigenlijk overbodig.

Welgeteld 4 ovens zijn er gespot in Passa Frio. En dat voor zo'n heel klein dorpje. En natuurlijk staan er uit het zicht van de nieuwsgierige ovengluurder vast nog meer.

Een huzarenstukje in Grainho, het grootste dorp van de wandeling. Als 1 oven rond Cachopo indruk maakt dan is het deze kolos. Helaas heeft deze jongen het zwaar gehad en is hij niet onderhouden. De tand des tijds heeft de koepel deels doen instorten. Maar goed, dat geeft deze oven ook wel een beetje zijn charme.

Oven in Garcia. Er woont hier 1 oude man. Hij spreekt geen Engels, geen Frans, geen Duits, geen Spaans en zoals het zich liet aanzien ook geen Portugees. Het woord "forno" is toch een redelijk internationaal woord of niet soms? Maar als je zelf een beetje rondsnuffelt dan vindt je ze wel, ook in dit dorpje.